آزمایشگاه صبا

نظر

?

کالپروتکتین

کالپروتکتین، پروتئینی است که توسط نوعی گلبول سفید خون به نام نوتروفیل آزاد می‌شود. هنگامی که التهاب در دستگاه گوارش (GI) وجود دارد، نوتروفیل‌ها به منطقه منتقل می‌شوند و کالپروکتین را آزاد می‌کنند و در نتیجه سطح مدفوع افزایش می‌یابد. این آزمایش میزان کالپروکتین موجود در مدفوع را به عنوان راهی برای تشخیص التهاب در روده‌ها اندازه گیری می‌کند.

التهاب روده

التهاب روده با بیماری التهابی روده (IBD) و برخی عفونت‌های باکتریایی دستگاه گوارش همراه است، اما با بسیاری از اختلالات دیگر که بر عملکرد روده تأثیر می‌گذارد و علائم مشابهی ایجاد می‌کند، مرتبط نیست. از آزمایش کالپروتکتین می‌توان برای تمایز بین شرایط التهابی و غیر التهابی استفاده کرد.

IBD گروهی از اختلالات مزمن است که با بافت‌های ملتهب و آسیب دیده در پوشش دستگاه گوارش مشخص می‌شود. علت IBD مشخص نیست، اما تصور می‌شود که این بیماری‌ها ناشی از یک فرآیند خود ایمنی است که به دلیل سابقه ژنتیکی، یک بیماری ویروسی و یا یک عامل محیطی ایجاد شده است. شایع‌ترین بیماری‌های التهابی روده عبارتند از بیماری کرون (CD) و کولیت اولسروز (UC).

افراد مبتلا به IBD به طور معمول دچار بیماری‌های فعال هستند که با دوره بهبودی متناوب است. در طول بیماری، فرد ممکن است دچار حملات مکرر اسهال شدید یا خونی، درد شکم، کاهش وزن و تب شود. بعد از مدتی علائم اغلب فروکش می‌کنند. بسیاری از افراد ممکن است برای بهبودی دوره‌های طولانی‌تری را پشت سر بگذارند. آزمایش کالپروتکتین می‌تواند در نظارت بر فعالیت بیماری مفید باشد. این آزمایش برای IBD اختصاصی یا تشخیصی نیست، اما ممکن است برای تشخیص و ارزیابی میزان التهاب انجام شود.?

التهاب روده?

آزمایش کالپروکتین، میزان کالپروکتین موجود در مدفوع را به عنوان راهی برای تشخیص التهاب در روده‌ها اندازه گیری می‌کند.

آزمایش کالپروتکتین مدفوع چگونه انجام می شود؟

برای انجام این آزمایش یک نمونه مدفوع تازه لازم است که در یک ظرف تمیز قرار و در اسرع وقت به آزمایشگاه ارسال شود. اطمینان حاصل کنید که نمونه مدفوع به هیچ وجه آلوده نیست. در ظرفی که برای انجام این آزمایش نمونه مدفوع خود را جمع آوری می نمایید باید عاری از هر گونه آب یا ادرار باشد و برای چنین روشی آمادگی خاصی لازم نیست.

چرا اندازه گیری سطح کالپروتکتین در مدفوع مهم است؟

با اندازه گیری سطح کالپروتکتین در مدفوع ، تشخیص وجود التهاب در روده ها آسان خواهد بود. هرگونه التهاب در روده می تواند با باکتری ها و بیماری التهابی روده همراه باشد. این روش از نظر ماهیت تشخیصی نیست اما می تواند برای تمایز بین اختلالات التهابی و غیر التهابی روده مورد استفاده قرار گیرد. مهم تر از همه ، آزمایش کالپروتکتین مدفوع در تشخیص شدت بیماری التهابی روده نیز کمک می کند.

آزمایش کالپروتکتین مدفوع ممکن است در صورت مشکوک بودن به IBD که در آندوسکوپی نشان داده شده است، توسط پزشک متخصص دستگاه گوترش درخواست داده شود. تشخیص IBD معمولاً با انجام آندوسکوپی (کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی) برای معاینه روده ها و با به دست آوردن یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) برای ارزیابی التهاب و تغییر در ساختارهای بافت تأیید می شود.

این آزمایش ها تهاجمی هستند و در صورت عدم وجود التهاب ، بهتر است انجام نشوند. اگر شخص مبتلا به IBD علائمی داشته باشد که نشان دهنده شعله ور شدن این بیماری است، هم برای تشخیص فعالیت بیماری و هم برای ارزیابی شدت آن، می تواند تست کالپروتکتین درخواست داده شود. به عنوان مثال ، اگر فردی دارای کالپروتکتین نسبتاً بالا باشد ، آزمایش ممکن است چندین هفته بعد تکرار شود تا ببیند آیا در حد متوسط بالا رفته است ، افزایش یافته است یا به حالت عادی برگشته است.
?

آزمایش کالپروتکتین مدفوع?

برای انجام این آزمایش یک نمونه مدفوع تازه لازم است که در یک ظرف تمیز قرار داده و در اسرع وقت به آزمایشگاه ارسال شود

چه زمانی آزمایش calprotectin کالپروتکتین تجویز می‌شود؟

هنگامی که فرد دارای علائمی است که التهاب دستگاه گوارش را نشان می‌دهد و هنگامی که پزشک می‌خواهد بین IBD و بیماری روده غیرالتهابی تمایز قائل شود، آزمایش کالپروتکین ممکن است انجام شود. علائم و نشانه‌های IBD در افراد مختلف و در طول زمان متفاوت است. آنها ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشند:

– اسهال خونی یا آبکی
– گرفتگی یا درد شکم
– تب
– کاهش وزن
– خونریزی از رکتوم
– ضعف

آزمایش کالپروتکتین ممکن است زمانی انجام شود که پزشک مراقبت‌های بهداشتی بخواهد تعیین کند که آیا احتمال انجام آندوسکوپی (کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی) ضروری است یا خیر. هنگامی که فرد مبتلا به IBD باشد، در صورت مشکوک شدن به تشدید بیماری، ممکن است آزمایش کالپروتکتین تجویز شود، هم برای تایید فعالیت بیماری و هم برای ارزیابی شدت آن.

نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع چه چیزی را نشان می دهد؟

سطح کالپروتکتین برای بررسی وضعیت سلامتی بیمار اندازه گیری می شود. اگر مدفوع بیمار دارای سطح کالپروتکتین بالایی باشد ، به این معنی است که بیمار از التهاب در روده رنج می برد. اما ، علت دقیق یا محل التهاب را مشخص نمی کند. هرچه سطح کالپروتکتین بالاتر باشد ، التهاب شدیدتر خواهد بود. افزایش کالپروتکتین در بیماران مبتلا به بیماری روده تحریک پذیر ، عفونت باکتریایی ، عفونت انگلی و سرطان روده بزرگ دیده می شود.
نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع مثبت بیش از 200 میکروگرم در گرم است. برای آزمایش بیشتر ، معالجه و مدیریت ، بیمار باید به متخصص گوارش مراجعه کند.
?

اندازه گیری سطح کالپروتکتین?

با اندازه گیری سطح کالپروتکتین در مدفوع ، تشخیص وجود التهاب در روده ها آسان خواهد بود.

دلیل پایین بودن سطح کالپروتکتین چیست؟

اگر نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع پایین باشد، به این معنی است که علائم و نشانه های بیمار ناشی از اختلال غیر التهابی روده مانند عفونت های ویروسی در دستگاه گوارش است. این بیماری همچنین می تواند ناشی از سندرم روده تحریک پذیر باشد ، و این باعث درد شکم می شود که با گرفتگی و اسپاسم همراه با اسهال یا یبوست مشخص می شود. اگر مقادیر کمتر از 50 میکروگرم در گرم باشد ، آزمایش کالپروتکتین منفی است. فقط به این دلیل که نتیجه ازمایش پایین است لزوماً به معنای این نیست که هیچ مشکلی در بدن وجود ندارد. این بدان معنی است که علائمی که بیمار در حال حاضر با آن روبه رو است مربوط به بیماری التهابی روده نیست.

سایر دلایل احتمالی می تواند موارد زیر باشد:

– سندرم روده تحریک پذیر
– آلرژی غذایی(آزمایشگاه بابل)
– بیماری سلیاک
– عدم تحمل ( Intolerance)

دلیل وجود کالپروتکتین متوسط چیست؟

اگر سطح کالپروتکتین متوسط باشد ، بدین معنی است که ممکن است التهابی باشد و وضعیت بیمار رو به وخامت باشد. و اگر آزمایش مجدد انجام شود و نتیجه کالپروتکتین با شدت بالا شود ، به این معنی است که بیمار به آزمایشات بیشتری مانند آندوسکوپی نیاز دارد. همچنین اگر سطح کالپروتکتین بین 50 – 200 میکروگرم بر گرم باشد ، به این معنی است که سطح متوسط یا در رنج متوسط است. این مقادیر بیشتر از حد طبیعی است اما هنوز هم پایین تر از نتیجه مثبت است. این امر می تواند با عوامل زیادی مانند:(آزمایشگاه در میدان کشوری)

– دیورتیکولیت خفیف
– عفونت باکتریایی
– مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا آسپیرین
– مصرف زیاد الکل
– عوارض جانبی داروهایی مانند مهارکننده های پمپ پروتون
– هر چیزی که می تواند باعث تحریک روده شود.

اگر نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع در رنج متوسط است ، بهتر است بعد از دو تا سه هفته آزمایش را تکرار کنید. اگر سطح همچنان رو به افزایش باشد ، آزمایشات بیشتری لازم است.(انجام آزمایش در بابل)
?

دلیل پایین بودن سطح کالپروتکتین?

اگر نتیجه آزمایش کالپروتکتین مدفوع پایین باشد، به این معنی است که علائم و نشانه های بیمار ناشی از اختلال غیر التهابی روده مانند عفونت های ویروسی در دستگاه گوارش است.

چقدر طول می‌کشد تا نتایج آزمایش کالپروتکتین calprotectin مشخص شود؟

این مورد بستگی به آزمایشگاهی دارد که آزمایش کالپروکتین را ارائه می‌دهد. این آزمایش تا حدودی تخصصی است و توسط همه آزمایشگاه‌ها ارائه نمی‌شود. نمونه شما به احتمال زیاد برای آزمایش به آزمایشگاه مرجع ارسال می‌شود و ممکن است چند روز طول بکشد تا نتایج در دسترس باشد.

به روزرسانی : 23 فروردین 1400

بازنشر از سایت آزمایشگاه صبا

?


نظر

?

دیزوری یا سوزش ادرار چیست؟

سوزش ادرار یا ادرار دردناک نیز به بیماری دیسوریا گفته می شود. دیزوری یا دیسوریا، علامت درد، ناراحتی یا سوزش هنگام ادرار است که در بین زنان بیشتر از مردان شایع است همچنین مردان مسن بیشتر از مردان جوان به آن مبتلا می شوند. احساس سوزش همراه با ادرار می تواند ناشی از عفونت (از جمله عفونت های مقاربتی یا STD مانند: کلامیدیا و سوزاک) و شرایط غیر عفونی باشد، اما بیشتر به دلیل عفونت باکتریایی دستگاه ادراری که مثانه را تحت تأثیر قرار می دهد ایجاد می شود.
غالباً با علائم دیگر عفونت ادراری (UTI) مانند دیزوری (ادرار دردناک) یا خون در ادرار، همراه است و در صورت وجود عفونت ممکن است بعد از مقاربت در خانم ها ایجاد شود. سوزش یا ادرار دردناک در دوران بارداری نیز نشانگر عفونت ادراری است.?

دیزوری?

علامت درد، ناراحتی یا سوزش هنگام ادرار است که در بین زنان بیشتر از مردان شایع است

علائم همراه با سوزش ادرار

این علائم درد هنگام ادرار از فردی به فرد دیگر متفاوت است. معمولا این درد به‌صورت سوزش یا خارش گزارش می‌شود. گاهی ممکن است در شروع ادرار درد ایجاد شود و گاهی پس از اتمام ادرار این مشکل دیده می‌شود. معمولا سوزش در شروع ادرار نشانه عفونت ادراری بوده و سوزش پس از اتمام ادرار کردن نشانه مشکل در مثانه یا پروستات است.

دلایل سوزش ادرار

درد هنگام ادرار به دو دلیل عمده ایجاد می‌شود.

عفونت‌ها
التهاب و تحریک

برای هر کدام از این دو مورد دلایل زیادی وجود دارد. شایع‌ترین دلایلی که باعث دیزوری می‌شوند؛ شامل موارد زیر می‌شود:

1. عفونت‌ها

شایع‌ترین علت سوزش ادرار در خانم‌ها، عفونت دستگاه ادراری است و در مردان، عفونت میزراه و مشکلات پروستات. عفونت ادراری یکی از علل اصلی سوزش ادرار است. بهتر است بدانید که عفونت ادراری علاوه بر سوزش ادرار علایم دیگری نیز به همراه دارد، سایر علائم عبارتند از:

تب
ادرار( چرکی) یا بوی بد شدید ادرار
ادرار کف آلود یا خونی
تکرر ادرار
درد پهلو

همچنین به این مساله توجه داشته باشید که عفونت در هر قسمت از دستگاه ادراری می‌تواند رخ دهد، از جمله :

کلیه‌ها: میزنای یا حالب (مجراهایی که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه منتقل می‌کنند.)
مثانه: میزراه (مجرایی که ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل می‌کند.)
عفونت‌های دستگاه ادراری اغلب به علت باکتری‌هایی است که از طریق میزراه وارد سیستم ادراری و کلیه‌ها می‌شوند.?

دلایل سوزش ادرار?

شایع‌ترین علت سوزش ادرار در خانم‌ها، عفونت دستگاه ادراری است و در مردان، عفونت میزراه و مشکلات پروستات.

2 . التهاب و تحریک پذیری سیستم ادراری

مشکلات متعددی می تواند منجر به التهاب یا تحریک پذیری سیستم ادراری یا ناحیه تناسلی شود و منتهی به نشانه ای به صورت ادرار دردناک شود.
علاوه بر عفونت،

دلایل دیگری برای تحریک پذیر شدن یا ملتهب شدن این نواحی وجود دارد، شامل:

وجود سنگ در سیستم ادراری
تحریک مجرای ادراری به خاطر فعالیت جنسی
التهاب مثانه، عارضه ای که ناشی از التهاب مثانه است
تغییرات مهبلی ناشی از یائسگی
فعالیت هایی مثل اسب سواری یا دوچرخه سواری
حساسیت یا تحریک مهبلی مرتبط با استفاده از صابون های معطر یا مواد کف زا، دستمال توالت یا محصولات دیگری مثل دوش با فشار بالا یا اسپرم کش ها
عوارض جانبی ناشی از داروهای به خصوص، مکمل ها و روش های درمانی
وجود تومور در سیستم ادراری

 

علت سوزش ادرار در مردان

معمولا مردان به یکی از دلایل زیر دچار درد هنگام ادرار کردن می‌شوند.

عفونت دستگاه ادراری
عفونت خارج از دستگاه ادراری مانند دیورتیکولیت
بیماری پروستات
سرطان
?

تحریک پذیری سیستم ادراری?

معمولا سوزش در شروع ادرار نشانه عفونت ادراری بوده و سوزش پس از اتمام ادرار کردن نشانه مشکل در مثانه یا پروستات است.

علت سوزش ادرار در زنان

سوزش ادرار به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود. معمولا در زنان علت بروز این مشکل یکی از موارد زیر است:

سیستیت (عفونت مثانه)
عفونت واژن
عفونت دستگاه ادراری
اندومتریت و سایر علل خارج از دستگاه ادراری
التهاب مثانه یا مجرای ادرار (معمولا التهاب به دلیل عفونت ایجاد می‌شود.)
مقاربت جنسی
دستمال توالت معطر
اسپرم کش‌ها?

 

تشخیص علت بروز علائم سوزش ادرار?

بزرگ شدن پروستات باعث می‌شود که مثانه به طور کامل تخلیه نشود و شانس عفونت افزایش یابد.

مراجعه به پزشک برای سوزش ادرار

پس از بررسی سابقه پزشکی و انجام معاینه فیزیکی، پزشک، درخواست انجام تست های آزمایشگاهی را برای کمک به تشخیص علت بروز علائم سوزش ادرار، می دهد.
پس از آن، بیمار می تواند درمان هدفمند خود را آغاز کند.

برای کمک به تعیین علت، پزشک خواهد پرسید که آیا ادرار درناک بیمار:

به طور ناگهانی یا به تدریج شروع شده است
یک بار یا چند بار اتفاق افتاده است
در ابتدای شروع ادرار، احساس شده است

پزشک، همچنین خواهد پرسید که آیا ادرار دردناک، با علائمی مثل زیر همراه است:

تب
ترشح غیرطبیعی
درد پهلو

پزشک ممکن است بخواهد از این موضوع نیز مطلع شود که آیا ادرار دردناک، با تغییراتی در جریان ادرار همراه بوده است یا نه، مانند:

رنگ
مقدار
وجود خون در ادرار
وجود چرک در ادرار
تیرگی ادرار

 

عوامل خطر ابتلا به عفونت دستگاه ادراری

عواملی که شانس ابتلا به عفونت دستگاه ادراری را افزایش می‌دهند، عبارتند از:

زنان:

کوتاه بودن مجرای خروج ادرار در زنان و همچنین نزدیکی آن به واژن و مقعد شرایط مساعدی برای ورود میکروب‌های بیماری‌زا به دستگاه ادراری و ایجاد عفونت فراهم کرده است.

دیابت:

در افراد دیابتی به دلیل بالا بودن قند سیستم ایمنی به درستی عمل نمی‌کند که همین امر موجب افزایش شانس عفونت می‌شود.

افزایش سن:

با افزایش سن سیستم ایمنی ضعیف‌تر می‌شود و بدن در معرض پاتوژن ها و عوامل بیماری‌زای مختلفی قرار می‌گیرد. به همین علت احتمال عفونت افزایش می‌یابد.

بزرگی پروستات:

بزرگ شدن پروستات باعث می‌شود که مثانه به طور کامل تخلیه نشود و شانس عفونت افزایش یابد.

سنگ کلیه:

هر عاملی که باعث کاهش دفع ادرار شود مانند سنگ‌ها که انسداد ایجاد می‌کنند، شانس عفونت را افزایش می‌دهند.

بارداری:

تاثیر هورمون پروژسترون و فشار مکانیکی ایجاد شده توسط رحم (به دلیل فضایی که جنین اشغال می کند) موجب تخلیه ناکامل مثانه حین ادرار کردن می‌شود. همچنین تغییرات فیلتراسیون گلومرولی باعث افزایش قند موجود در ادرار و قلیایی شدن ادرار شده و در مجموع تمامی این تغییرات باعث افزایش احتمال ابتلا به عفونت ادراری در دوران بارداری می‌شود.

داشتن کاتتر ادراری در محل:

کاتتر یا سوند، جسم خارجی محسوب می‌شوند که اگر به صورت طولانی‌مدت استفاده شوند ممکن است باعث عفونت شوند.

عفونت واژن:

گاهی اوقات عفونت واژن مانند عفونت قارچی می‌تواند باعث سوزش ادرار شود. هنگام عفونت واژن، ممکن است تغییراتی در ترشحات واژن و بوی آن مشاهده شود.
?

درمان دیزوری?

برخی از بیماری‌های زمینه‌ای مربوط به مثانه یا پروستات نیز این مشکل را ایجاد می‌کنند. در این شرایط باید بیماری زمینه‌ای درمان شود.

درمان سوزش ادرار

درمان دیزوری به علت بروز درد بستگی دارد. پزشک ابتدا باید تشخیص دهد علت درد کدام یک از موارد عفونت، التهاب، عوامل غذایی یا مشکل در پروستات و مثانه است. اگر علت دیزوری، عفونت ادراری باشد، آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود. درصورتی‌که علت درد، التهاب ناشی از تحریک پوست باشد، باید عامل محرک شناسایی شده و از آن اجتناب کرد. برخی از بیماری‌های زمینه‌ای مربوط به مثانه یا پروستات نیز این مشکل را ایجاد می‌کنند. در این شرایط باید بیماری زمینه‌ای درمان شود.
گاهی با نوشیدن آب به مقدار زیاد و استفاده از داروهای بدون نسخه می‌توان این عارضه را برطرف کرد. اما در صورت تشدید سوزش باید به پزشک مراجعه کرد تا داروهای مناسب تجویز شود.

1. درمان دارویی

معمولا برای درمان دیزوری داروی فنازوپریدین تجویز می‌شود. این دارو درد، سوزش و تکرر ادرار را از بین می‌برند. دقت داشته باشید که این دارو چنین علائمی را کاهش می‌دهد، اما در درمان بیماری زمینه‌ای نقشی ندارد. معمولا پزشک در کنار تجویز داروهای دیگر برای درمان بیماری، این دارو را جهت رفع درد هنگام ادرار تجویز می‌کند. معمولا زمانی که این دارو کنار آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت تجویز می‌شود، بیش از 2 روز نیاز به مصرف آن نیست.
فنازوپریدین به قرص سوزش ادرار معروف بوده و نباید بدون مشورت با پزشک مصرف شود. افرادی که حساسیت داشته یا بیماری کلیوی دارند، نباید از قرص سوزش ادرار استفاده کنند.

آنتی‌بیوتیک برای سوزش ادرار

اگر علت سوزش ادرار بیماری عفونت ادراری باشد، پزشک برای رفع عامل باکتریایی، آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. آنتی‌بیوتیک‌ها انواع مختلفی داشته و باید باتوجه‌به نوع باکتری و شدت عفونت بهترین دارو انتخاب شود.

مترونیدازول برای سوزش ادرار

برای درمان انواع عفونت‌های باکتریایی داروی مترونیدازول تجویز می‌شود. این دارو هم در درمان عفونت ادراری و هم درمان عفونت واژن کاربرد دارد. اگر علت دیزوری، عفونت باشد، این آنتی‌بیوتیک می‌تواند پس از چند روز سوزش را برطرف کند.

پماد برای سوزش ادرار

اگر علت ایجاد دیزوری عفونت ادراری باشد، می‌توان با پماد آنتی‌بیوتیک سوزش را برطرف کرد. آنتی‌بیوتیک‌ها به‌صورت قرص، کپسول یا پماد توزیع می‌شوند. پزشک باتوجه‌به نوع باکتری و شدت عفونت می‌تواند پماد موضعی تجویز کند. اما اگر علت سوزش بیماری‌های دیگری باشد، این نوع پماد کارساز نیست.

2. درمان خانگی سوزش ادرار

معمولا درد هنگام ادرار مربوط به بیماری‌های دستگاه ادراری است. برای درمان این عارضه می‌توانید از روش‌های خانگی استفاده کنید.

آب زیاد بنوشید. در کنار آن بهتر است غذاهای آبکی در برنامه غذایی خود قرار دهید.
ویتامین C به سلامت دستگاه ادراری کمک می‌کند. ویتامین C ادرار را اسیدی‌تر کرده و باکتری‌ها را از بین می‌برد.
نشستن در آب گرم: حرارت می‌تواند به کاهش سوزش کمک کند. حتی می‌توانید از پد حرارتی هم برای کاهش علائم استفاده کنید.
تغییر رژیم غذایی: برخی از محرک‌ها در رژیم غذایی مثانه را تحریک می‌کنند. باید مصرف الکل، کافئین، غذاهای تند، نوشیدنی‌های گازدار و شیرین‌کننده‌های مصنوعی را به حداقل برسانید.
از محصولات بهداشتی بدون عطر استفاده کنید. این محصولات باعث تحریک مثانه شده و سوزش را به همراه دارد.?

 

آنتی‌بیوتیک برای سوزش ادرار?

اگر علت ایجاد دیزوری عفونت ادراری باشد، می‌توان با پماد آنتی‌بیوتیک سوزش را برطرف کرد.

پوشیدن شورت نخی و شلوار گشاد

اگر مدام دچار سوزش یا خارش می‌شوید، می‌توانید با تغییر لباس این علائم را کاهش دهید. گاهی جنس لباس زیر مناسب نبوده و باعث تحریک پوست می‌شود. شورت‌های نخی بهترین گزینه بوده و حساسیت ایجاد نمی‌کنند. همچنین شلوار و لباس زیر تنگ علاوه بر تحریک پوست احتمال ایجاد عفونت را افزایش می‌دهند.(آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا)

رعایت بهداشت قاعدگی و سوزش ادرار

گاهی رعایت‌نکردن بهداشت قاعدگی باعث ایجاد عفونت و سوزش می‌شود. خانم‌ها باید در این دوره دقت داشته باشند که به طور مرتب لباس زیر و پد بهداشتی خود را تعویض کنند و این ناحیه را هر روز تمیز کنند. در غیر این صورت احتمال عفونت واژن و عفونت ادراری افزایش پیدا می‌کند.

راهکارهایی مفید در پیشگیری از سوزش ادرار

روش‌های خودمراقبتی می‌تواند با از بین بردن درد و سوزش ادرار را کم کنند:

تمرین تکنیک‌های آرامش‌بخش برای کم کردن استرس. استرس و اضطراب می‌تواند علائم شما را شدیدتر کند و درمان را به‌تعویق بیندازد.
بعد از شنا یا به هر دلیلی که خیس شدید، لباس خود را عوض کرده، لباس خشک بپوشید.
خانم‌ها از اسپری‌های واژینال، دوش واژینال، صابون یا هر ماده شیمیایی تحریک‌کنندهای که می‌تواند دلیل سوزش ادرار باشد، در ناحیه تناسلی و داخل واژن استفاده نکنند.(بهترین آزمایشگاه مازندران)
غذاهای سرخ‌شده، کافئین، شیرین‌کننده‌های مصنوعی و نوشیدنی‌های پرکالری (مانند نوشابه و آب‌میوه‌های صنعتی) مصرف نکنید.
لباس‌های چسبان از جمله شلوارهای جین تنگ نپوشید. از لباس‌های زیر نخی استفاده کنید.
نواربهداشتی و تامپون را در فواصل کم عوض کنید.
قبل و بعد از رابطه‌جنسی حمام کنید. رابطه جنسی بدون محافظت (کاندوم) نداشته باشید.
بعد از تمام شدن رابطه‌جنسی، برای بیرون راندن باکتری‌ها از مثانه و پیشاب‌راه ادرار کنید.
وقتی احتیاج به دفع ادرار دارید، خود را نگه ندارید.
مصرف الکل و سیگار را محدود کنید.
خانم‌ها برای جلوگیری از آلوده شدن دستگاه ادراری و تناسلی به باکتری‌های مقعد، پس از دستشویی، ناحیه پرینه را از جلو به عقب بشویند، نه برعکس. ناحیه تناسلی را همیشه خشک و تمیز نگه دارید.(انجام آزمایش در بابل)

 

چه بیماری‌هایی باعث سوزش ادرار می‌شود؟

بیماری‌های مختلفی در زنان و مردان می‌تواند باعث بروز دیزوری شود. برخی از مهم‌ترین بیماری‌ها عبارتند از:

عفونت ادراری
عفونت مقاربتی
سنگ کلیه
کیست تخمدان
عفونت پروستات
سیستیت بینابینی
حساسیت شیمیایی
عفونت یا تحریک واژن
سرطان مثانه

 

به روزرسانی :22 فروردین 1401

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

?


نظر

?

هیپوگلیسمی یا افت قند خون چیست؟

به کودک تازه متولد شده تا هفته چهارم بعد از تولد، نوزاد می گویند، هیپو به معنی پائین و گلیسمی اصطلاحی است که برای سطح قند خون. هیپوگلیسمی نوزادی به سطح گلوکز پلاسما کمتر از 30 میلی گرم در دسی لیتر در 24 ساعت اول زندگی و کمتر از 45 میلی گرم در دسی لیتر در روزهای بعد می گویند. هورمونهای بدن که اصلی ترین آنها انسولین است، تنظیم کننده سطح قند خون هستند. انسولین وظیفه تنظیم قند یا گلوکز خون، متابولیسم یا تجزیه آن و همچنین مصرف قند در بدن را به عهده دارد. وقتی اندام ها و هورمون ها در وضعیت هوموستاز (متعادل) هستند، هورمون ها میزان قند خون را تحت کنترل قرار می دهند اما اگر تعادل برقرار نباشد، احتمال هیپوگلیسمی در نوزاد وجود دارد.
?

هیپو به معنی پائین?

به کودک تازه متولد شده تا هفته چهارم بعد از تولد، نوزاد می گویند.

قند نرمال نوزاد چند است؟

اندازه قند نرمال نوزادان نیز با بزرگ شدن و افزایش سن، افزایش پیدا می کند. قند خون نرمال نوزادان بین 50 تا صد است. هر عددی در این بازه طبیعی محسوب می شود درحالی که کمتر از 50 می تواند نشان دهنده افت قند خون در نوزاد باشد که نیاز به اقدام صحیح و به موقع دارد.

شیر نخوردن نوزاد و افتادن قند

احتمالا شنیده اید که برای جلوگیری از افت قند خون نوزاد باید حتما هر دو ساعت یکبار به نوزاد شیر بدهید و حتی شب ها او را از خواب بیدار کنید تا شیر بخورد. در این میان بسیاری از مادرها و پدرها می پرسند که آیا حتما باید نوزاد را برای شیر خوردن از خواب بیدار کنیم؟ در پاسخ به شما می گوییم که بله. افت قند نوزاد ممکن است در خواب رخ داده و به راحتی سبب بی حالی نوزاد شود و چون خواب است شما نمی توانید علائم را تشخیص دهید. بنابراین در ماه های اول بعد از تولد حتما باید هر دو ساعت یکبار به نوزاد خود شیر بدهید و حتی اگر خواب است او را برای شیر خوردن بیدار کنید.
?

قند نرمال نوزاد?

اندازه قند نرمال نوزادان نیز با بزرگ شدن و افزایش سن، افزایش پیدا می کند.

تا چند ماهگی نوزاد باید هر دو ساعت شیر بخورد؟

جواب این سوال تا حد زیادی به وزن نوزاد شما بستگی دارد. برای نوزادان نارس متخصص توصیه می کند که حتی هر یک ساعت یکبار شیر بخورد اما برای نوزادانی که زمان تولد وزن مناسبی داشته، رشد و وزن گیری خوبی دارند، متخصصان می گویند که تا پایان ماه سوم و چهارم، شیردهی هر دو ساعت یکبار کافی است و پس از آن می توانید تا حدود زیادی میل شیرخوار را در نظر بگیرید. اما توجه داشته باشید که در یک نوزاد سه ماهه، نباید بین دو وعده شیردهی بیشتر از 4 تا 5 ساعت فاصله باشد.

کدام نوزادان در معرض پایین بودن قند خون قرار دارند ؟

نوزادانی که احتمال ابتلای آن ها به پایین بودن قند خون بیشتر است شامل این گروه ها هستند :
– نوزادانی که از مادران مبتلا به دیابت متولد می شوند
– کودکانی که نسبت به مدت حاملگی مادرشان کوچک ترند و یا دارای محدودیت رشد هستند
– نوزادان نارس ، به ویژه آن هایی که هنگام تولد وزن کمی دارند
– نوزادانی که تحت استرس قابل توجهی متولد می شوند
– نوزادان زنانی که دارو های خاصی مانند تربوتالین مصرف می کنند
– کودکانی که نسبت به مدت حاملگی مادرشان بزرگ ترند
?

شیر نخوردن نوزاد?

برای جلوگیری از افت قند خون نوزاد باید حتما هر دو ساعت یکبار به نوزاد شیر بدهید و حتی شب ها او را از خواب بیدار کنید تا شیر بخورد.

علل افت قند نوزادان تازه متولد شده

علل مختلف افت قند نوزادان عبارتند از:

سوء تغذیه مادر در دوران بارداری:

سوء تغذیه عامل مستقیم پایین بودن قند خون در نوزادان است.

افزایش تولید انسولین در نوزاد متولد شده از مادر دیابتی:

دیابت کنترل نشده در مادر موجب می گردد انسولین اضافی از سد جفت عبور کرده و منجر به افت قند خون نوزاد شود.

تولد زودرس:

نوزادانی که قبل از هفته سی و هفت به دنیا می آیند مستعد ابتلا به هیپوگلیسمی هستند.

بیماری های کم خونی همولیتیک پیشرفته یا ناسازگاری گروه خونی مادر و کودک:

عدم سازگاری گروه و نوع خون مادر و کودک می تواند منجر به هیپوگلیسمی شود.

نارسایی های مادرزادی و بیماریهای متابولیک از بدو تولد:

وجود اختلالات ژنتیکی و متابولیکی از بدو تولد یکی از دلایل افت قند خون در نوزادان است.

آسفیکسی هنگام تولد:

نوزادانی که هنگام تولد و در اولین ساعات پس از تولد با سطح اکسیژن پائین مواجه می شوند، مستعد ابتلا به هیپوگلیسمی هستند.

استرس سرد (شرایطی که بیش از حد سرد باشد):

هیپوترمی یا کاهش غیرطبیعی دمای بدن می تواند علت هیپوگلیسمی در نوزادان باشد.
بیماری های کبدی

عفونت ها:

در نوزادانی که مبتلا به عفونت های مادرزادی هستند یا مادر مبتلا به نوع خاصی از عفونت است، احتمال افت قند نوزاد وجود دارد.

علائم افت قند در نوزادان تازه متولد شده

ممکن است علائم افت قند نوزاد همیشه وجود نداشته باشد. معاینات بالینی دقیق و مکرر می تواند علائم قند خون پائین در نوزادان را به شرح زیر مشخص کند:

رنگ پریدگی یا تغییر رنگ پوست کبود: این رنگ پوست به دلیل کاهش ذخیره اکسیژن در بدن و خون وریدی همراه بوده و منجر به سیانوز (رنج کبود) یا رنگ پریدگی می شود.
مشکلات تنفسی از جمله توقف تنفس (آپنه): نفس های کم عمق و سریع یا صدای خرخر (ناله های خفیف)
تحریک پذیری یا احساس بی حالی
بی حالی نوزاد
شلی عضلات یا فلاپی
کم غذا خوردن یا استفراغ
مشکل در گرم نگه داشتن بدن یا هیپوترمی
لرز ، ضعف یا تشنج: هیپوگلیسمی باعث آسیب عصبی موقتی یا دائمی شامل بیهوشی یا غش، تاخیر در ملاک های (نقاط عطف) رشدی و تأخیر در رشد می شود.

توجه داشته باشید که در هنگام افت قند نوزاد الزاما تمامی این نشانه ها را نخواهید دید و ممکن است که فقط نوزاد شما بی حال شود. بنابراین اهتمام کافی در شیردهی صحیح و به موقع اهمیت بسیار زیادی دارد.
?
?

علائم افت قند خون نوزاد چیست ؟

علائم قند خون پایین ممکن است در نوزادان آشکار نباشد اما شایع ترین علائم عبارتند از :

1. لرزش
2. کبود رنگ بودن پوست و لب ها ( سیانوز)
3. توقف ناگهانی تنفس (آپنه)
4. پایین بودن دمای بدن (هایپوترمی)
5. ماهیچه های نرم و سست (تونوس عضلانی ضعیف)
6. کم اشتهایی
7. کمبود تحرک و انرژی
8. تشنج

نشانه های افت قند خون ممکن است مشابه علائم سایر مشکلات سلامتی باشد و از این که فرزندتان برای تشخیص، توسط یک ارائه دهنده مراقبت های درمانی ویزیت می شود، اطمینان حاصل کنید .

اگر نوزاد دچار هیپوگلیسمی باشد چه کاری می توان انجام داد؟

معمولاً نوزادان بلافاصله پس از تولد به طور موقت دچار هیپوگلیسمی می شوند. اگر این اتفاق رخ دهد پزشک قند خون آنها را کنترل می کند تا ببیند آیا به حالت عادی باز می گردد یا خیر. در این صورت ممکن است نیازی به درمان نباشد.
اگر نوزادی در روزها، هفته ها یا ماه ها پس از تولد علائم هیپوگلیسمی را نشان می دهد، فوراً به پزشک مراجعه نمایید.
پزشک ممکن است دادن شیر مادر، شیر خشک یا مخلوطی از گلوکز و آب برای افزایش سطح قند خون نوزاد را توصیه کند.
علائم هیپوگلیسمی در نوزادان مشابه بسیاری از بیماری های دیگر است، بنابراین کمک گرفتن از یک متخصص مهم است.

چه چیزی باعث هیپوگلیسمی در نوزاد تازه متولد شده می شود؟

دلایل مختلفی وجود دارد که نوزاد ممکن است دچار هیپوگلیسمی شود. از جمله موارد زیر است:

هیپوگلیسمی انتقالی

افت گلوکز خون یک واکنش طبیعی برای انتقال به زندگی خارج از رحم است. این به عنوان هیپوگلیسمی انتقالی شناخته می شود. تا زمانی که افت قند خون موقت و خفیف باشد، معمولاً به نوزاد آسیب وارد نمی شود.
هیپوگلیسمی انتقالی به این دلیل رخ می دهد که جنین در داخل رحم، مواد مغذی خود را جفت از طریق بند ناف دریافت می کند. درست پس از تولد، پزشک بند ناف را می‌بندد و قطع می‌کند. معمولاً وقتی نوزاد شروع به تغذیه منظم می کند، هیپوگلیسمی انتقالی به سرعت خود را اصلاح می کند. اما در برخی از نوزادان، این افت بسیار زیاد است و باعث کاهش خطرناک گلوکز خون می شود.

غذای ناکافی

برخی از نوزادان در بدو تولد غذای کافی دریافت نمی کنند. این موضوع می تواند زمانی اتفاق بیفتد که تاخیر در شیردهی وجود داشته باشد، زمانی که والدین شیردهی را زود انجام نمی دهند، یا زمانی که مشکلاتی در تامین شیر مادر وجود دارد.

درمان قند خون پایین در نوزادان

در صورتی که نگرانی خاصی بابت میزان قند خون نوزاد وجود دارد، در همان ابتدای امر مادر باید به نوزاد شیر بدهد. تغذیه با شیر مادر در صورت امکان، از بهترین¬ راه¬ های مقابله با افت قند نوزاد است. تا جایی که امکان دارد نوزاد را نزدیک به خود، ترجیحاً در تماس پوست با پوست با خود نگه دارید، به این ترتیب علاوه بر اینکه به شیرخوردن ترغیب می¬ شود، بدنش گرم شده و به این ترتیب خطر ابتلا به هیپوگلیسمی کاهش می¬ یابد. در نوزادان نارس معمولا توصیه می شود از روش مراقبت کانگورویی استفاده شود.

اگر نوزاد در گرفتن پستان مشکل دارد

ناامید نشوید و همچنان با شیر مادر تغذیه کنید. پرستار می¬ تواند در دوشیدن شیر به شما کمک کند، سپس شیر  را با شیشه شیر به نوزاد بخورانید. اگر کودک همچنان از شیرخوردن امتناع می¬ کند، پرستار می¬ تواند لوله تغذیه نرم و انعطاف پذیری را به آرامی از راه بینی به معده او وارد کند. اگرچه این مسئله برای مادر بسیار ناراحت¬ کننده است، اما دست¬ کم به این ترتیب کودک غذای مورد نیاز خود را دریافت خواهد کرد.

تغذیه با شیر دوشیده شد? مادر بسیار کار مناسبی است(تست کرونا در بابل)

ولی اگر نمی¬ توانید شیر زیادی بدوشید، خود را سرزنش نکنید. در بیمارستان جایگزین مناسبی برای شیر مادر مثل شیرخشک به نوزاد می¬دهند تا سطح قند خون نوزاد را بالا برده و تنظیم کنند. اگر نوزاد از شیر مادر تغذیه کند اما سطح قند خون همچنان پایین باشد، باید در خصوص استفاده از شیرخشک تصمیم ¬گیری شود. پرستار در این ¬باره با شما صحبت خواهد کرد. بهتر است بدانید بیمارستان هیچ اقدامی بدون مشورت با شما انجام نخواهد داد.

برای دوشیدن شیر کمک بگیرید

برای دوشیدن شیر از اطرافیان کمک بگیرید و مقداری از آن را ذخیره کنید. همچنین بهتر است زود به زود نوزاد را برای شیرخوردن، در آغوش بگیرید. اگر میزان قند خون بعد از شیردهی با شیر مادر همچنان کم باشد، باید به پزشک متخصص اطفال، مراجعه و در صورت لزوم محلول شکر یا گلوکز به نوزاد داد.
هرگاه میزان قند خون نوزاد ثابت شد، میتواند مجددا به تغذیه ادامه داد و قطره قند خون به تدریج کنار گذاشت.
اما اگر نوزاد به هیچ یک از درمان ¬های فوق جواب ندهد و یا هیپوگلیسمی ادامه پیدا کند، پزشک باید آزمایش های لازم را انجام دهد تا ریشه این بیماری مشخص شود.(بهترین آزمایشگاه پاتوبیولوژی بابل)
?

پیشگیری از هیپوگلیسمی

همانطور که اعلام شد هیپوگلیسمی انتقالی بلافاصله پس از تولد طبیعی است با این حال با استفاده از برخی اقدامات می توان به کاهش خطر تبدیل هیپوگلیسمی به یک مشکل دائمی کمک کرد. از جمله اقدامات کمک کننده:

تغذیه فوری در یک ساعت اول پس از تولد
شناسایی زود هنگام نوزادان دارای خطر هیپوگلیسمی
انجام آزمایش گلوکز 30 دقیقه پس از اولین تغذیه برای نوزادان دارای خطر
استفاده از مکمل های اولیه برای نوزادانی که دچار مشکلات تغذیه هستند
آزمایش گلوکز باعث پیشگیری از ایجاد هیپوگلیسمی نمی شود، با این حال با تشخیص زودهنگام، امکان درمان هر چه سریع تر را فراهم می کند. در نتیجه احتمال ایجاد عوارض کاهش می یابد.(بهترین آزمایشگاه بابل)

خلاصه کلی

هیپوگلیسمی در نوزادان رایج و بلافاصله پس از تولد موقت است. با این حال، هیپوگلیسمی مداوم یا شدید بسیار جدی است. درمان سریع می تواند جان یک نوزاد را نجات دهد. اگر نوزاد علائم کلی هیپوگلیسمی را نشان می دهد، فوراً به پزشک مراجعه نمایید.
مهم است که در مورد هر راهکار با پزشک مشورت کنید.

به روزرسانی : 21 فروردین 1401

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

?


نظر

?

پیلونفریت یا عفونت کلیه چیست؟

عفونت کلیه (پیلونفریت) نوعی عفونت مجاری ادراری (UTI) است که به طور کلی از مجرای ادرار یا مثانه شروع شده و به یک یا هر دو کلیه منتقل می‌شود.
عفونت کلیه نیاز به مراقبت‌های سریع پزشکی دارد. اگر این عفونت به درستی درمان نشود، می‌تواند به کلیه‌های ما آسیب برساند یا در اثر آن، باکتری به جریان خونمان سرایت کرده و باعث ایجاد عفونتی شود که زندگی ما را تهدید کند.
درمان عفونت کلیه که معمولاً شامل آنتی بیوتیک است، ممکن است به بستری شدن در بیمارستان نیاز داشته باشد.
?

عفونت مجاری ادراری?

درمان عفونت کلیه که معمولاً شامل آنتی بیوتیک است.

?
انواع عفونت کلیه?

پیلونفریت حاد?

پیلونفریت حاد یک عفونت ناگهانی و شدید در کلیه‌هاست. این عفونت باعث تورم کلیه‌ها شده و می‌تواند باعث تخریب دایمی کلیه‌ها شود. هر مشکلی که در جریان طبیعی ادرار اختلال ایجاد کند، خطر ابتلا به پیلونفریت حاد را افزایش می دهد. به عنوان مثال دستگاه ادراری که اندازه یا شکلی غیرمعمول دارد با احتمال بیشتری به پیلونفریت حاد مبتلا می‌شود.
?

پیلونفریت مزمن?

پیلونفریت مزمن ایجاد عفونت‌های مکرر یا مداوم در کلیه‌هاست که پدیده‌‌ی نادری است. مانند شکل حاد این بیماری، اشکال مزمن آن، در افرادی که در جریان طبیعی ادرار آنها اختلال وجود دارد بیشتر دیده می‌شود. این موارد می‌توانند در اثر عفونت ادراری، ریفلاکس وزیکواورترال (که مقدار کمی ادرار از مثانه به حالب و کلیه‌ها برمی‌گردد) یا ناهنجاری‌های آناتومیک ایجاد شوند. پیلونفریت مزمن در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده می‌شود.
?

علائم عفونت کلیه?

علائم و نشانه های عفونت کلیه معمولا شامل موارد زیر است:?

تب?
لرز?
درد پشت، پهلو (flank) یا کشاله ران?
درد شکم?
تکرر ادرار?
فشار شدید و مداوم برای ادرار کردن?
احساس سوزش یا درد هنگام ادرار کردن?
تهوع و استفراغ?
چرک یا خون در ادرار (هماچوری)?
ادرار که بوی بدی دارد یا کدر است.?

 

پیلونفریت حاد??

پیلونفریت حاد یک عفونت ناگهانی و شدید در کلیه‌هاست.

?
چه زمانی برای پیلونفریت باید به پزشک مراجعه کرد؟?

در صورت داشتن علائم و نشانه‌های هشدار دهنده حتماً با پزشک دیدار کنید. اگر فرد برای عفونت مجاری ادراری تحت درمان قرار گیرد اما هنوز علائم و نشانه‌ها پا بر جا باشد، باید دوباره به پزشک مراجعه کند.
عفونت کلیوی شدید می‌تواند منجر به مشکلات مرگباری شود. در صورتی که فرد به همراه علائم و نشانه‌های عفونت کلیوی، خون در ادرار خود مشاهده کند و یا اینکه حالت تهوع و یا استفراغ داشته باشد باید هر چه سریع‌تر اقدامات درمانی لازم را انجام دهد.
?

علت عفونت کلیه?

باکتری‌ها از طریق میزراه که ادرار را از بدن خارج می‌کند می‌توانند وارد مجاری ادراری شده و سپس تکثیر پیدا کرده و از آن‌جا به سمت کلیه‌ها حرکت کنند. از این عامل به عنوان رایج‌ترین عامل بروز عفونت کلیوی یاد می‌شود.
باکتری‌های ناشی از عفونتی در جای دیگری از بدن هم از طریق جریان خون می‌توانند به کلیه‌ها راه پیدا کنند. با وجود اینکه در این شرایط امکان بروز عفونت کلیوی غیر معمول است ولی این اتفاق رخ می‌دهد. برای مثال اگر مفصل و یا دریچه قلب جایگزین شده عفونی شود، احتمال سرایت این عفونت به کلیه‌ها وجود دارد. در مواقع نادر بعد از جراحی کلیه هم فرد می‌تواند به عفونت کلیه دچار شود.

عوامل خطرزای عفونت کلیه

از عواملی که خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهند، می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

عفونت کلیه در زنان

مجرای ادرار در خانم‌ها کوتاهتر از مردان است که باعث می‌شود باکتری‌ها از خارج از بدن به مثانه وارد شوند. نزدیک بودن مجرای ادرار به واژن و مقعد نیز فرصت بیشتری برای ورود باکتری به مثانه ایجاد می‌کند.
عفونت، با راهیابی به مثانه می‌تواند به کلیه‌ها سرایت کند. زنان باردار بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت کلیه هستند.

انسداد مجاری ادراری

انسداد مجاری ادراری شامل هر چیزی است که باعث کاهش سرعت ادرار یا کاهش توانایی ما در تخلیه مثانه هنگام دفع ادرار شود، از جمله سنگ کلیه یا هر شی غیر عادی در ساختار دستگاه ادراری. در مردان، بزرگ شدن غده پروستات نیز ممکن است خطرساز باشد.
سیستم ایمنی ضعیف: شرایطی که سیستم ایمنی بدن ما را مختل می‌کند، خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهد. دیابت و HIV در این دسته قرار می‌گیرند. برخی از داروها مانند داروهایی که در پیوند اعضا مورد استفاده قرار می‌گیرند نیز، تأثیر مشابهی دارند.
?

علائم عفونت کلیه?

در صورت داشتن علائم و نشانه‌های هشدار دهنده حتماً با پزشک دیدار کنید.

?
ریسک فاکتورهایی که به پیلونفریت منجر می‌شود?

عواملی که خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می دهند شامل موارد زیر است:?

زن بودن?

مجرای ادراری در خانمها از مردان کوتاهتر است. این امر نیز باعث می شود باکتری‌ها راحت تر از خارج از بدن به مثانه وارد شوند. نزدیکی مجرای ادرار به واژن و مقعد نیز فرصت های بیشتری را برای ورود باکتری ها به مثانه ایجاد می کند. هنگامی که عفونت در مثانه باشد، می‌تواند به کلیه ها نیز گسترش یابد. زنان باردار در معرض خطر عفونت کلیوی نیز قرار دارند.?

انسداد مجاری ادراری?

این مورد شامل مواردی است که جریان ادرار را کند می کند یا توانایی شما در تخلیه مثانه در هنگام ادرار کردن را کاهش می دهد. از جمله این موارد می‌توان به سنگ کلیه، چیزی غیر طبیعی در ساختار دستگاه ادراری یا در مردان به بزرگی غده پروستات.?

داشتن سیستم ایمنی ضعیف?

این مورد شامل بیماری هایی است که سیستم ایمنی شما را مختل می کنند مانند دیابت و HIV. البته برخی از داروها مانند داروهایی که برای جلوگیری از رد پیوند اعضای بدن داده می شوند نیز تأثیر مشابهی دارند.
?

آسیب دیدن اعصاب اطراف مثانه?

آسیب عصبی یا نخاع می تواند احساس عفونت مثانه را مختل و مسدود کند. به طوری که هنگام گسترش عفونت به سمت کلیه از آن بی‌اطلاع باشید.
?

استفاده از سوند ادراری برای یک مدت?

کاتترهای ادراری لوله هایی هستند که برای تخلیه ادرار از مثانه استفاده می شوند. ممکن است سوند در طی و بعد از انجام برخی اقدامات جراحی و آزمایش‌های تشخیصی قرار داده شود. اگر بستری باشید ممکن است لازم باشد که از یکی از آنها به طور مداوم استفاده کنید.
?

داشتن بیماری هایی که باعث می شوند ادرار به روش اشتباه جریان یابد

در ریفلاکس vesicoureteral ، مقادیر کمی ادرار از مثانه شما به مجاری ادراری و کلیه شما باز می گردد. مبتلایان به این بیماری در دوران کودکی و بزرگسالی بیشتر در معرض خطر عفونت کلیه هستند.?
?

علت عفونت کلیه??

باکتری‌ها از طریق میزراه که ادرار را از بدن خارج می‌کند می‌توانند وارد مجاری ادراری شده و سپس تکثیر پیدا کرده و از آن‌جا به سمت کلیه‌ها حرکت کنند.

آسیب به اعصاب اطراف مثانه

در بعضی از آسیب‌های عصبی یا نخاعی، علایم ناشی از عفونت مخفی شده و توسط بیمار حس نمی شوند، در نتیجه عفونت بدون آگاهی بیمار به سمت کلیه پیشرفت می‌کند.

استفاده از سوندهای ادراری

سوندهای ادراری لوله‌هایی هستند که برای تخلیه ادرار از مثانه استفاده می‌شوند. در حین انجام برخی جراحی‌ها و آزمایش‌های تشخیصی از سوند استفاده می‌شود. در بعضی از شرایط بیمار مجبور است برای مدت طولانی از این سوندها استفاده کند که خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری و پیلونفریت را افزایش می‌دهد.

شرایطی که باعث جریان رو به عقب ادرار شود: در رفلاکس وزیکواورترال، مقدار کمی ادرار از مثانه به حالب و کلیه‌ها برمی‌گردد. افراد مبتلا به این بیماری بیشتر در معرض خطر عفونت کلیه در دوران کودکی و بزرگسالی قرار می‌گیرند.

عوارض عفونت کلیه

در صورت عدم درمان، عفونت کلیه می‌تواند به عوارض بالقوه جدی منجر شود، مانند:
اسکار کلیه: این مساله می‌تواند به بیماری مزمن کلیه، فشار خون بالا و نارسایی کلیه منجر شود.
مسمومیت خون (سپتی سمی): کلیه‌های ما مواد زائد خون را فیلتر می‌کنند و خون فیلترشده را به بقیه بدن برمی‌گردانند. ابتلا به عفونت کلیه می‌تواند باعث پخش شدن باکتری در جریان خون ما شود.
عوارض بارداری: خطر زایمان نوزادان کم‌وزن در زنانی که در دوران بارداری به عفونت کلیه مبتلا می‌شوند، بیشتر است.

پیشگیری از عفونت کلیه

می‌توان با انجام اقدامات پیشگیرانه از عفونت ادراری، خطر ابتلا به عفونت کلیه را کاهش داد. به ویژه زنان می توانند با انجام اقدامات زیر خطر ابتلا به عفونت ادراری را در صورت بروز کاهش دهند:?

مایعات بنوشید مخصوصاً آب?

مایعات می توانند هنگام دفع ادرار باکتری ها را از بدن شما خارج کنند.?

به محض احساس نیاز به دفع، ادرار کنید?

در صورت احساس نیاز به ادرار، از به تأخیر انداختن دفع ادرار خودداری کنید.?

مثانه را بعد از مقاربت خالی کنید?

ادرار در اسرع وقت پس از مقاربت به پاک شدن باکتری ها از مجرای ادراری کمک می کند و خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهد.?

با دقت پاک کنید?

پاک کردن از جلو به عقب بعد از ادرار کردن و بعد از حرکت روده به جلوگیری از انتشار باکتریها به مجرای ادراری کمک می کند.?

از استفاده از محصولات زنانه در ناحیه دستگاه تناسلی خودداری کنید?(بهترین آزمایشگاه پاتوبیولوژی بابل)

استفاده از محصولاتی از قبیل اسپری های دئودورانت در ناحیه تناسلی یا شستشو با دوش های آب واژینال می تواند تحریک کننده باشد.
?

عوامل خطرزای پیلونفریت?

در صورت عدم درمان، عفونت کلیه می‌تواند به عوارض بالقوه جدی منجر شود.

?
درمان عفونت کلیه?(بهترین آزمایشگاه بابل)

1) آنتی بیوتیک ها برای عفونت های کلیوی?

آنتی بیوتیک ها اولین خط درمان عفونت های کلیوی هستند. اینکه کدام داروها را استفاده می کنید و برای چه مدتی، به وضعیت سلامتی شما و باکتری های موجود در آزمایش ادرار بستگی دارد.
معمولاً علائم و نشانه های عفونت کلیه در طی چند بعد روز از شروع درمان از بین می روند. اما ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک ها را برای یک هفته یا بیشتر ادامه دهید. مصرف کل دوره آنتی بیوتیک های توصیه شده توسط پزشک را بهتر است، ادامه دهید.
برای اطمینان از پاک شدن عفونت، پزشک ممکن است یک کشت ادرار را مجددا تجویز کند. اگر عفونت هنوز وجود دارد، باید دوره دیگری از آنتی بیوتیک را مصرف کنید.
?

2) بستری برای عفونت‌های شدید کلیوی?(تست سلامت جنین در بابل)

اگر عفونت کلیه شما شدید باشد، پزشک ممکن است شما را در بیمارستان بستری کند. درمان ممکن است شامل آنتی بیوتیک ها و مایعاتی باشد که از طریق ورید در بازوی خود دریافت می کنید. همه این موارد بستگی به شدت وضعیت بیماری شما دارد.
?

3) درمان عفونت‌های عود کننده کلیه?

یک بیماری اساسی در پزشکی مانند یک ناهنجاری در دستگاه ادراری می تواند باعث شود که شما به عفونت های مکرر و عود کننده کلیه دچار شوید. در این حالت، شما ممکن است برای ارزیابی به یک متخصص کلیه (نفرولوژیست) یا جراح ادراری (اورولوژیست) مراجعه کنید. برای ترمیم ناهنجاری ساختاری نیز ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشید.

به روزرسانی : 20 فروردین 1401

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

?


نظر

?

بیماری پره اکلامپسی

پره اکلامپسی زمانی است که در دوران بارداری یا پس از زایمان دچار فشار خون بالا و حداقل یکی از علائم مرتبط با آن، مانند پروتئین در ادرار می شوید. همچنین ممکن است سطوح پایین پلاکت ها، که سلول های خونی هستند که به لخته شدن خون شما کمک می کنند، یا نشانه هایی از مشکلات کلیوی یا کبدی داشته باشید. پره اکلامپسی معمولا بعد از هفته 20 بارداری اتفاق می افتد. اما در برخی موارد زودتر یا بعد از زایمان اتفاق می افتد. اکلامپسی یک پیشرفت شدید پره اکلامپسی است. در این شرایط، فشار خون بالا منجر به تشنج می شود. مانند پره اکلامپسی، اکلامپسی در دوران بارداری یا به ندرت پس از زایمان رخ می دهد.(سلامت جنین)

علائم و نشانه‌های پره اکلامپسی

علائم پره اکلامپسی بارداری علاوه بر تورم (ادم نیز نامیده می‌شود)، وجود پروتئین در ادرار و فشار خون بالا، عبارتند از:?

افزایش وزن طی 1 یا 2 روز به دلیل افزایش زیاد مایعات بدن?(تست سلامت جنین در بابل)
درد شکم به ویژه در سمت راست و بالا?
سردردهای شدید?
تغییر در رفلکس‌ها?
کاهش ادرار یا قطع شدن آن?
سرگیجه?
استفراغ شدید و حالت تهوع?
تغییر بینایی مانند هاله‌های نور، اجسام شناور یا تاری دید?

پره اکلامپسی بارداری معمولاً نزیک به زایمان رخ می‌دهد و بعضاً تا بعد زایمان همراه مادر است. برخی از زنان مبتلا به پره اکلامپسی بارداری هیچ علائمی ندارند، بنابراین مهم است که برای بررسی منظم فشار خون و آزمایش ادرار به پزشک مراجعه کنید.(پاپ اسمیر)
?

نشانه‌های پره اکلامپسی?

پره اکلامپسی بارداری معمولاً نزیک به زایمان رخ می‌دهد و بعضاً تا بعد زایمان همراه مادر است.

?
علائم چه زمانی ظاهر می‌شوند؟?

پره اکلامپسی می‌تواند در اوایل هفته 20 بارداری اتفاق بیفتد، اما نادر است. علائم اغلب پس از هفته 34 شروع می‌شود. در چند مورد دیده شده علائم پره اکلامپسی بعد از زایمان و طی 48 ساعت پس از آن ایجاد می‌شود. معمولا خود به خود از بین می‌روند اما می‌تواند تا 12 هفته پس از زایمان نیز وجود داشته باشند.

علت ایجاد مسمومیت بارداری چیست؟

علل مختلفی می‌تواند در ایجاد این عارضه در بارداری نقش داشته باشد. متخصصین بر این باورند این مشکل از جفت شروع می‌شود، اندامی که جنین را تمام دوران بارداری تغذیه می‌کند.

در اوایل بارداری رگ‌های خونی جدید ایجاد می‌شود و تکامل پیدا می‌کند تا خون را به‌طور موثری به جفت منتقل کند.

در خانم‌های مبتلا به مسمومیت بارداری، رگ‌های خونی به درستی رشد نکرده‌اند و عملکرد قابل قبولی ندارند.آنها باریک‌تر از رگ‌های خونی هستند و واکنش متفاوتی به سیگنال هورمونی نشان می‌دهند.

علل پیشرفت غیر طبیعی این عارضه ممکن است به شرح زیر باشد:?

عدم جریان خون کافی به رحم?
وارد شدن آسیب به رگ‌های خونی?
ایجاد مشکل در سیستم ایمنی?
ژن‌های خاص?
سایر اختلالات فشار خون در بارداری?

اختلال فشار خون در بارداری

پره اکلامپسی به عنوان یکی از چهار اختلال فشار خون در بارداری شناخته می‌شود که احتمال ایجاد آن در بارداری وجود دارد. سه مورد دیگر می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
?

زمان بروز علائم?

پره اکلامپسی می‌تواند در اوایل هفته 20 بارداری اتفاق بیفتد، اما نادر است. علائم اغلب پس از هفته 34 شروع می‌شود.

?
– فشار خون بارداری?

خانم‌های مبتلا به فشار خون در بارداری که پروتئین اضافی در ادرار ندارند یا علائم دیگری در آنها مشاهده نمی‌شود. گاهی برخی از خانم‌های مبتلا به فشار خون بارداری در نهایت ممکن است دچار مسمومیت بارداری شوند.
?

– فشار خون مزمن?

این نوع فشار خون قبل از بارداری نیز در خانم‌ها وجود دارد یا قبل از هفته 20 بارداری ایجاد می‌شود. از آنجایی که ممکن است علائمی نداشته باشند، تعیین زمان شروع این عارضه امری دشوار است.
?

– فشار خون مزمن همراه با پره اکلامپسی?

این وضعیت در خانم‌هایی رخ می‌دهد که قبل از بارداری سابقه فشار خون بالا دارند و پس از آن در بارداری دچار فشار خون بالا همراه با پروتئین در ادرار یا سایر عوارض هستند.
?

آیا بالا بودن فشار خون قبل از حاملگی خطر ابتلا به پره اکلامپسی راافزایش می دهد؟?

بلی. در صورتیکه بیمار قبل از حاملگی یا در طی نیمه اول حالگی فشار خون بالا داشته باشد مبتلا به فشار خون مزمن تلقی شده و باید از نظر فشار خون و همچنین علائم پره اکلامپسی و نیز عوارض دیگر تحت نظر باشد. زنان مبتلا به فشار خون مزمن که دچار پره اکلامپسی می شوند نسبت به زنانی که یکی از این دو عارضه را به تنهایی دارند در معرض خطرات بیشتری قرار دارند.
?
?

چه مشکلات دیگری خطر ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش می دهند؟?

بروز پره اکلامپسی برای بار اول، در حاملگی اول شایع تر است. ابتلا به پره اکلامپسی نیز احتمال بروز آن را در حاملگی های بعدی تشدید می کند. هر چه پره اکلامپسی شدیدتر باشد و زودتر اتفاق بیفتد، خطر آن بیشتر است. در واقع، شروع پره اکلامپسی قبل از هفته 30 حاملگی، خطر ابتلا مجدد را تا 40% افزایش می دهد.

عوامل خطر دیگر عبارتند از:?

فشار خون مزمن (همانطور که در بالا گفته شد)?
بعضی از اختلالات انعقادی، دیابت، بیماریهای کلیوی، یا بعضی بیماریهای اتوایمون نظیر لوپوس?
سابقه خانوادگی ابتلا به پره اکلامپسی (مادر، خواهر، مادر بزرگ، خاله، عمه)?
چاقی (اندکس جرم بدن 30 یا بیشتر)?
حاملگی دو قلو یا چند قلو?
سن کمتر از 20 سال یا بیشتر از 40 سال?

 

علل پیشرفت عارضه?

پره اکلامپسی به عنوان یکی از چهار اختلال فشار خون در بارداری شناخته می‌شود که احتمال ایجاد آن در بارداری وجود دارد.

عوامل افزاینده خطر پره اکلامپسی در بارداری

پره اکلامپسی صرفا یکی از عوارض بارداری است. عواملی که خطر ابتلا به پاین عارضه را افزایش می‌دهند، عبارتند از:
?
سابقه‌ی پره‌اکلامپسی: وجود سابقه‌ی شخصی یا خانوادگیِ ابتلا به این عارضه به‌طور چشمگیری خطر بروز آن را افزایش می‌دهد.?
فشار خون مزمن: اگر مادر پیش از بارداری به فشار خون مزمن مبتلا باشد، احتمال ابتلای او به پره‌اکلامپسی نیز بالاتر خواهد بود.?
بارداری اول: خطر ابتلا در نخستین بارداری بالاتر است.?
سن: خطر ابتلا در زنان باردار بسیار جوان و همچنین زنان باردار بالای 35 سال بیشتر است.?
نژاد: خطر ابتلا در زنان سیاه‌پوست بیشتر از زنان سایر نژادهاست.?
چاقی: خطر ابتلا در زنان چاق بیشتر است.?

بارداری با بیش از یک جنین: پره اکلامپسی در زنانی که دوقلو، سه‌قلو یا چندقلو باردار هستند، شایع‌تر است.?
فاصله‌ی زمانی میان بارداری‌ها: اگر فاصله‌ی میان بارداری‌ها کمتر از 2 سال یا بیشتر از 10 سال باشد، خطر ابتلا بیشتر می‌شود.?
سابقه‌ی مشکلات خاص: وجود مشکلات خاصی پیش از بارداری (مانند فشار خون مزمن، میگرن، دیابت نوع 1 یا دیابت نوع 2، بیماری های کلیوی، تشکیل لخته‌ خون یا لوپوس) موجب افزایش خطر ابتلا می‌شود.?
لقاح آزمایشگاهی: اگر مادر ازطریق لقاح آزمایشگاهی باردار شده باشد، خطر ابتلا افزایش می‌یابد.?
?

عوامل افزاینده خطر پره اکلامپسی?

پره‌اکلامپسی اغلب پس از تولد کودک و زایمان جفت برطرف می‌شود.

درمان پره‌اکلامپسی?

پره‌اکلامپسی اغلب پس از تولد کودک و زایمان جفت برطرف می‌شود. با این حال، ممکن است ادامه یابد یا تازه پس از زایمان شروع شود.

اغلب اوقات، در هفته 37، جنین به اندازه کافی رشد کرده تا در خارج از رحم بتواند زندگی کند. در نتیجه، پزشک احتمالاً برای زایمان برنامه‌ریزی کند تا پره‌اکلامپسی شدیدتر نشود. ممکن است داروهایی برای کمک به تحریک زایمان طبیعی دریافت کنید، یا به شیوه سزارین وضع حمل کنید.
اگر رشد جنین کامل نشده و پره‌اکلامپسی خفیف است، می‌توان بیماری را تا زمان تکامل کودک در خانه کنترل کرد.

در حین آن موارد زیر حتما اجرا شود:

ویزیت مکرر پزشک برای اطمینان از اینکه شما و نوزادتان از وضعیت خوبی برخوردار هستید.
مصرف داروهایی برای کاهش فشار خون در صورت لزوم

شدت پره اکلامپسی ممکن است به سرعت تغییر کند، بنابراین شما نیاز به پیگیری بسیار دقیق دارید. استراحت کامل در رختخواب دیگر توصیه نمی‌شود.

گاهی اوقات ، لازم است زن باردار مبتلا به پره‌اکلامپسی در بیمارستان بستری شود. این امر به تیم درمانی امکان می دهد کودک و مادر را از نزدیک کنترل کنند.

درمان در بیمارستان شامل موارد زیر است:

نظارت دقیق بر مادر و جنین

تجویز داروهایی برای کنترل فشار خون و جلوگیری از تشنج و سایر عوارض

تزریق استروئید به مادران زیر 34 هفته بارداری برای کمک به سرعت رشد ریه‌های جنین

در صورت وجود علائم پره‌اکلامپسی شدید، جنین باید در اسرع وقت زایمان شود.

این شامل:

آزمایشاتی که نشان می‌دهد جنین رشد خوبی ندارد یا خون و اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند.
فشار خون دیاستولیک بیش از 110 میلی متر جیوه در یک اندازه‌گیری یا بیشتر از 100 میلی متر جیوه در یک دوره 24 ساعته
نتایج آزمایش عملکرد غیر طبیعی کبد
سردردهای شدید
درد در ناحیه شکم
تشنج یا تغییر در عملکرد ذهنی (اکلامپسی)
تجمع مایع در ریه مادر
سندرم HELLP (نادر)
کاهش تعداد پلاکت یا خونریزی
کاهش حجم ادرار، مقدار زیادی پروتئین در ادرار و سایر علائم عدم عملکرد صحیح کلیه‌ها.

به روز رسانی : 18 فروردین 1401

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

?